Blog

Sitikolin ve B12 Vitamini Damlalarının Tip 1 Diyabet Hastalarında Maküler Elektrofizyolojik Değişimler Üzerindeki Etkisi: 36 Aylık Pilot Çalışma

Sitikolin ve B12 Vitamini Damlalarının Tip 1 Diyabet Hastalarında Maküler Elektrofizyolojik Değişimler Üzerindeki Etkisi: 36 Aylık Pilot Çalışma

Diyabetik retinopati (DR), tip 1 diyabet (DM1) hastalarında sık görülen, önlenebilir körlük nedenlerinden biridir. DR’nin erken dönemlerinde retina fotoreseptörleri ve bipolar hücrelerde disfonksiyon belirtileri gözlemlenebilir. Ancak bu değişimlerin elektrofizyolojik yöntemlerle detaylı olarak değerlendirilmesi ve tedavi yaklaşımlarının incelenmesi önemlidir. Bu çalışmada, sitikolin ve B12 vitamini içeren göz damlalarının 36 aylık kullanımının, DR’nin erken dönemlerinde maküler fonksiyon üzerine etkileri araştırılmıştır.

Çalışmanın Amacı

Bu araştırma, sitikolin ve B12 vitamini içeren göz damlalarının, maküler pregangliyonik elemanlar (fotoreseptörler ve bipolar hücreler) üzerindeki uzun dönem etkilerini multifokal elektroretinogram (mfERG) ölçümleri ile değerlendirmeyi amaçlamıştır. Çalışma aynı zamanda plasebo grubu ile karşılaştırmalı olarak, bu tedavinin nöroprotektif ve nöroenhanse edici etkilerini ortaya koymayı hedeflemiştir.

Yöntem

Hasta Seçimi ve Çalışma Tasarımı

Çalışmaya, DM1 teşhisi konmuş ve non-proliferatif(başlangıç evresi) diyabetik retinopati (NPDR) belirtileri gösteren 20 hasta (yaş ortalaması: 47 yıl) dahil edilmiştir.
Hastalar rastgele iki gruba ayrılmıştır:
- DC Grubu: Sitikolin (%2) ve B12 vitamini (%0.05) içeren göz damlaları gün de üç kez uygulanmıştır.
- DP Grubu: Plasebo göz damlaları (hipromelloz %0.3) gün de üç kez uygulanmıştır.
MfERG ölçümleri başlangıçta ve 36. ayın sonunda yapılmıştır.

Elektrofizyolojik Değerlendirme

MfERG, maküler fonksiyonu değerlendirmek için en uygun yöntemlerden biridir. Bu çalışmada, N1-P1 cevap genlik yoğunlukları (RAD) retinal halkalara (0-2.5°, 2.5-5°, 5-10°) göre analiz edilmiştir.

Sonuçlar

DC Grubu: MfERG ölçümlerinde 36 aylık tedavi sonunda maküler fonksiyonda anlamlı bir iyileşme gözlemlenmiştir (R1+R2+R3 RAD: başlangıçta 21.55 nV/°² iken, 36 ay sonunda 26.91 nV/°²).
DP Grubu: Plasebo kullanan hastalarda ise maküler fonksiyonun belirgin şekilde kötüleştiği görülmüştür (R1+R2+R3 RAD: başlangıçta 21.03 nV/°² iken, 36 ay sonunda 16.15 nV/°²).

MAGNEZYUM İÇEREN ÜRÜNLER

Tartışma

Sitikolin ve B12 vitamininin maküler pregangliyonik elemanlar üzerindeki olumlu etkileri, birkaç mekanizmayla açıklanabilir:

B12 Vitamininin Oksidatif Stres Üzerindeki Etkisi
Diyabetik hastalarda B12 vitamini eksikliği, oksidatif stresin artmasına yol açarak retina hasarını tetikleyebilir. B12 vitamini, oksidatif süreci azaltarak fotoreseptörlerin ve bipolar hücrelerin fonksiyonel iyileşmesine katkıda bulunabilir.
Sitikolin’in Nöroprotektif Rolü
Sitikolin, fosfolipidlerin biyosentezine katkı sağlarken, reaktif oksijen türlerini temizler ve mitokondriyal fonksiyonu destekler. Bu özellikler, retinal hücrelerin enerji metabolizmasını iyileştirebilir ve apoptozu engelleyebilir.
Kombine Etkiler
Sitikolin ve B12 vitamini birlikte, retina ve koroiddeki nörovasküler yapıyı stabilize ederek pregangliyonik hücrelerin metabolik destek almasını sağlamaktadır.

Sonuç

Bu çalışma, sitikolin ve B12 vitamini içeren göz damlalarının, NPDR’li hastalarda maküler fonksiyonu iyileştirebileceğini göstermektedir. Bununla birlikte, daha geniş katılımlı, uzun süreli çalışmalar, bu tedavinin etkinliğini ve mekanizmalarını daha ayrıntılı olarak ortaya koyabilir.

Kaynaklar

Parisi V, et al. Sitikolin and Vitamin B12 Eye Drops in Type 1 Diabetes: Results of a 36-Month Pilot Study Evaluating Macular Electrophysiological Changes. Adv Ther. 2021.
İlgili diğer literatür referansları çalışmadan alınmıştır.